GRACIAS Y SUERTES...

Nadie debería pedir al cielo libertad.
No la pido.
Me siento presa de la vida.
Soy consciente que al nacer me cortaron las alas.
Y no.
Aunque reconozco que en ocasiones lo he pensado.
Antes más que ahora.
Supongo que algunos cuentos infantiles perduran siempre…

Pero lo cierto es que debe ser la madurez que no conseguiré nunca, la que hace que vaya olvidando algunos pensamientos…
Antes de que este se pierda por completo, creo le debo un post…
Y es que de tanto en tanto, me asalta la duda…
Será verdad eso que dicen que antes de nacer, somos almas con alas que se mueven en el cielo preparándose para la llamada?…
Porque de ser así…
Menuda borrachera llevaba yo ese día!!!!
Debí llegar tarde a la habitación esa que he imaginado siempre entre paredes blancas y estantes grises.
Llenas de botecitos de cristal que guardan dentro pequeños pergaminos. Con grandes letreros donde se especifican las gracias…
Donde te dan a elegir los que quieras.
Y una vez que los abres, se graban a fuego en la piel, y te acompañan el resto de la vida...
Está claro que la estupidez la pilló la Hilton, y lo de ser bióloga la también estaba pillado.
Quedaron fuera de mi alcance por llegar tarde…

_Menuda cara bonita. Dónde estuviste anoche?
_Joder tía de juerga.
Especifico que las almas no tienen sexo, así que digo tía como podría decir tío.

_Menudas ojeras. Anda, toma y ponte un poco de rímel celestial y anti ojeras que como te vean así, van a decir que sigues sin estar a punto.
_Pero si estoy ya horneada nena. Como vuelvan a catearme por llegar tarde me tiro de la primera nube que pase. Te lo juro.
_ Qué queda hoy?
_Qué quieres que quede! Vinieron la Hilton y la Obregón…
_Joder tía entonces puedo ir despidiéndome de ser rubia o liarme con un falso conde, no?
Asentimiento del ángel al que imagino con la cabeza llena de tirabuzones dorados…
( Cuánto daño han hecho Bisbal y los libros de catequesis)…
_Bueno pues mira, pillo uno de estos, otro de estos, ese de ahí…, pásame algún otro…
Oye tú recuerdas cuál era la definición que nos dieron en la clase de la palabra mujer?
_Pues mira no.
_Pues da lo mismo. Lo pillo.
En este pone “ madre”…
_Pues píllalo.
_Pero qué te pasa? También faltaste ese día a clase?
_No bonita, estábamos de resaca. Imaginando y eligiendo gracias…
_Pues vamos listas…
_Pues ya te digo…

_Has pasado a buscar ya las suertes?
_Sí.
_Y cuáles te has pillao?
_Pues más de lo mismo, creo. Llegaba también tarde.
Pero creo que algunas deben molar.
_Pues nada, que haya suerte.
_Idem.

Y debe ser por eso, que a estas alturas, dos días después de que haga taitantos que decidí saltar desde la primera nube, un lecho de rosas rojas acompaña mis noches…
Sí.
Puede parecerte una tremenda locura, o la mayor de las gilipolleces, pero habiendo equivocado por completo las gracias, acerté con la suerte que acompaña mi vida…
En ocasiones, me puede la impaciencia…
Sigo siendo una cabezota. Me puede el orgullo.
Nunca te diré la verdad.
Prefiero ser yo la que derrame lágrimas.
Recuerdo ahora que esa ese era uno de los efectos secundarios especificados en algunas de las suertes que elegí…
Sigo siendo la mayor de las payasas…
Sigo soñando aunque menos.
Y la búsqueda de mi alma como la de tantos otros, continua…
Así que…


Ciao
;-P

Comentarios

  1. Me vas a tener medio finde intentando saber que elegi,

    Yo lo primero me fui apor el cerebro, tuve buenas oportunidades,
    Pero cuando llegue a caras quedaban muy pocas y casi nada vistosas.

    Asi me va.

    Debo ser payaso, siempre me dicen eso de "deja de hacer el..."

    ¿Alma? ¿Tenemos todos de eso?

    ResponderEliminar
  2. Todos.
    El día que la encuentres, empezarás a descubrir tus gracias y suertes...

    Si hablamos de payasos.....te gano fijo...
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  3. Ja ho deia un gran filòsof, Jean Jaques Rousseau:

    "El hombre nace libre, pero en todas partes se encuentra encadenado”.

    ("El Contrato Social", 1752.)

    I és que en realitat aquesta magnífica obra es basa en la llibertat de tota persona, des de que neix i com, contradictoriament, en el moment de començar a viure porta ja diverses responsabilitats i dependències a les esquenes.

    Una salutació i reflexió filosòfica per a un post filosòfic,

    Amber

    ResponderEliminar
  4. Hola chicos. Siento no haberos escrito antes, pero entre que mi conexión va a pedales y que cuando consigo entrar para comentar se me cuelga...
    Gracias,
    Amber he estado leyendo un ratito tu blog, y....Ufffffffff.....Me encanta! Un beso preciosa.
    Guille sigo interesada en conocer a tu madre.
    Un abrazo.
    ;-P
    Ciao

    ResponderEliminar
  5. Todo se puede arreglar.

    ¿Que me das a cambio?

    ResponderEliminar
  6. A cambio? Esperas en serio algo a cambio que no sean posts? En serio? De veras?...;-P

    ResponderEliminar
  7. Esperar forma parte de mis caracteristicas de optimista genetico.

    ResponderEliminar
  8. Jajajajaja. Saber esperar sin desesperar es de sabios....( Mira, frase para tu blog)!
    Qué me das tú a cambio de eso?
    ;-P
    Ciao

    ResponderEliminar
  9. Nunca desespero, porque espero sin expectativas.

    Lo que sea sera.

    Pide lo que quieras, concedido. Porque me apetece.

    ResponderEliminar
  10. jajajajaja. Nunca le digas a ua mujer que pida lo que quiera. Corres peligro. Y mucho...

    Al último que lo preguntó, le dije que quería volar...
    Ya ves. Rarita que es una!
    Cuídate hombre sin expectativas.
    ;-P
    Ciao

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

MERECES...

CONSTELACIONES... ( 3 DE MAYO DE 2009)

QUÉ TEXTURAS PINTAN LAS NUBES?...